|
ဘဂၤဥာဏ္
အက်ဳိး (၈) ပါး
(မ်ွေ၀ျခင္း-၄)
ယခု ေခတ္အခါသည္ ဝိပႆနာတရား ထြန္းကားလာေသာ ေခတ္အခါ
ျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶ ဘာသာဝင္တို႔သည္
ဝိပႆနာတရားကို အခ်ိန္ရသမွ် အားထုတ္လ်က္ ရိွၾကေပသည္။
ဝိပႆနာ တရား အားထုတ္ၾကေသာ သူတို႔သည္ မိိမိတို႔
ေရာက္ရိွေနေသာ ဥာဏ္မ်ား၏ အက်ဳိးတရားမ်ားကို သိထား
သင့္ၾကေပသည္။ အက်ဳိးတရားမ်ားကို သိထားၾကေသာ
ေယာဂီတို႔သည္ မိမိတို႔ အားထုတ္ဆဲ တရား အေပၚ၌
ယံုၾကည္ခ်က္ သဒၶါ တရားမ်ားထက္သန္လာၾကမည္ ျဖစ္ေပသည္။
သဒၶါတရားထက္သန္ အားေကာင္းသည္ ႏွင့္ အမွ် မျပတ္မလပ္
အားထုတ္ႏိုင္ျခင္း ဝီရိယအား ပို၍ ေကာင္းလာၾကမည္ ျဖစ္ေပ
သည္။ ဝီရိယ အားေကာင္းလာသည္ႏွင့္အမွ် ေပၚရာေပၚရာ
အာရံုတို႔႔႔၌ မလြတ္တမ္း ရႈမွတ္ႏိုင္သည့္ သတိအားပို၍
ေကာင္းလာၾကမည္ ျဖစ္ေပသည္။ သတိအား ေကာင္းလာသည္ႏွင့္အမွ်
စိတ္တည္ၿငိမ္မႈ
သမာဓိအားလည္း ပို၍ ေကာင္းလာ ၾကမည္ျဖစ္ေပသည္။
သမာဓိအားေကာင္းသည္ႏွင့္ အမွ်ဝိပႆနာ ဥာဏ္မ်ား ပို၍
ေကာင္း လာၾကမည္ ျဖစ္ေပသည္။၊ ဝိပႆနာ ဥာဏ္မ်ား
ျပည့္စံုသြားေသာအခါ မိမိတို႔၏ ပါရမီအားေလ်ာ္စြာ
မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ တရားထူးတရားျမတ္မ်ားကို ရရိွသြားၾကမည္
ျဖစ္ေပသည္။ ထိုေၾကာင့္ မိမိတို႔ ေရာက္ရိွေနၾကေသာ
ဥာဏ္မ်ား၏ အက်ဳိးတရားမ်ားကို သိထားသင့္ၾကေပသည္။
ဘဂၤဥာဏ္သို႔
ေရာက္ရိွေနၾကေသာ သူတို႔သည္ ေအာက္ပါအက်ဳိး (၈) ျဖာကို
ရရိွၾကေပသည္။
အက်ဳိးတရား (၈)ပါးမွာ-
၁။ ဘဝဒိ႒ိ ေခၚ သႆတဒိ႒ိကို ပယ္ခြာႏိုင္ျခင္း
၂။ အသက္ကို ငဲ့ကြက္တြယ္တာမႈကို ပယ္ခြာျခင္း
၃။ ေန႔ေရာညဥ့္ပါ အခါခပ္သိမ္း ဘာဝနာ၌
လြန္စြာအားထုတ္ျခင္း
၄။ စင္ၾကယ္ေသာ အသက္ေမြးမႈရိွျခင္း
၅။ ကိစၥႀကီးငယ္တို႔၌ ေၾကာင့္ၾကဗ်ာပါဒကို ပယ္ျခင္း
၆။ ေၾကာက္ရြံ႕ မႈမ်ားကင္းျခင္း
၇။ သည္းခံျခင္း ႏွင့္ သူေတာ္ေကာင္းတရား၌
ေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္း တို႔ကို ရျခင္း
၈။ ေတာေက်ာင္း ဘာဝနာအမႈ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္း၊ ကာမဂုဏ္၌
မေမြ႔ေလ်ာ္ျခင္း ဟူေသာ
အက်ဳိး (၈)ပါးကို ရရိၾကေပသည္။
(၁) ဘဝဒိ႒ိေခၚ သႆတဒိ႒ိကို ပယ္ခြာႏိုင္ျခင္းဟုဆိုရာ၌-
တခ်ဳိ႕ေသာ သူတို ့သည္ သတၱဝါတို႔ ေသဆံုးၾကေသာအခါ
ရုပ္ကိုယ္ႀကီး ကသာပ်က္စီးသြား၍ ဤဘဝမွာ
က်န္ေနခဲ့သည္။ ဝိဥာဏ္ အတၱေကာင္ကေတာ့ ပ်က္စီးသည္မဟုတ္၊
ငွက္ကေလးမ်ား သစ္ပင္တစ္ပင္မွ တစ္ပင္သို႔
ေျပာင္းေရႊ႕သြားသကဲ့သို႔ ေနာက္ဘဝ မ်ားသို႔ ဆက္ကာဆက္ကာ
ေျပာင္းေရႊ႕သြားသည္ျဖစ္၍ ဝိဥာဥ္အတၱေကာင္ကေတာ့ ျမဲသည္ဟု
ဘဝဒိ႒ိ ေခၚ သႆတဒိ႒ိ အယူရိွၾကသည္။ ထိုသူတို႔သည္ ဝိပႆနာ
တရားအားထုတ္၍အပ်က္ကိုျမင္ေသာ ဘဂၤဥာဏ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ
ျဖစ္ေပၚလာၿပီးေသာ သႆတဒိ႒ိ ေပ်ာက္ကင္းသြားၾကေပသည္။
ဘဝဒိ႒ိေခၚ သႆတ ဒိ႒ိကို ပယ္ခြာႏိုင္ၾကသည္။
(၂) အသက္ကို ငဲ့ကြက္တြယ္တာမႈကို
ပယ္စြန္႔ျခင္းဟုဆိုရာမွာ-
ဘဂၤဥာဏ္သို႔ေရာက္ေနၾကေသာ သူတို႔သည္ ရႈမွတ္ခ်က္တိုင္း
မွတ္စရာအာရံုႏွင့္မွတ္သိစိတ္တိ ု႔အလ်င္ အျမန္ ကုန္ပ်က္
ကုန္ပ်က္သြားသည္မ်ားကို ေတြ႔ျမင္ရေသာေၾကာင့္
မွတ္ခ်က္တိုင္း မွတ္ခ်က္တိုင္း ကုန္ပ်က္
ေသဆံုးေနသည္ကိုသာ ေတြ႔ျမင္ႀကရကုန္၏။ ထိုေၾကာင့္
ဘဂၤဥာဏ္သို႔ ေရာက္ေနၾကေသာ သူတို႔သည္ အသက္ကို
ငဲ႔ကြက္တြယ္တာမႈကို စြန္႔ႏိုင္ျခင္း ျဖစ္ၾကေပသည္။
(၃)
ေန႔ေရာညဥ့္ပါအခါခပ္သိမ္းဘာဝနာအမႈတြင္လြန္စြာအားထုတ္ျခင္းဟုဆိုရာမွာ-
ဘဂၤညဏ္သို႔ ေရာက္ေနၾကေသာ သူတို႔သည္ အားရိွေသာ
ဗလဝဝိပႆနာညဏ္မ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေအာက္ဥာဏ္
မ်ားျဖစ္သည္႔ နာမရူပ ပရိေစၦဒ ဥာဏ္၊
ပစၥယပရိဂၢဟဥာဏ္၊သမၼာသန ဥာဏ္၊ ဥဒယဗၺယ ဥာဏ္ တို႔၌
ကဲ့သို႔ ပညတ္ကို ခြာရျခင္း အားစိုက္၍ ရႈမွတ္ရျခင္းမ်ား
မျပဳလုပ္ရဘဲ ပရမတ္သေဘာမ်ား၏
ကုန္ပ်က္သြားသည္မ်ားကိုသာ အားမစိုက္ရေတာ့ပါဘဲ
လြယ္ကူစြာမွတ္ရႈ ႏိုင္ၾကေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္
ဘဂၤဥာဏ္သို႕ ေရာက္ေနၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ေန႔ေရာညဥ္႔ပါ
အခါခပ္သိမ္း ဘာဝနာအမႈ၌ လြန္စြာ အားထုတ္ႏိုင္ၾကျခင္း
ျဖစ္ၾကေပသည္။
(၄) စင္ၾကယ္ေသာ အသက္ေမြးမႈရိွျခင္းဟု ဆိုရာ၌-
ဘဂၤဥာဏ္သို႔ ေရာက္ေနၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္
ရႈမွတ္ခ်က္တိုင္း ရႈမွတ္ခ်က္တိုင္း အပ်က္ကိုသာျမင္
ေနရ၍ တစ္ဘဝတာ ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္
ပ်က္စီးသြားႏိုင္ေပသည္။ ေသဆံုးသြားႏိုင္ေပသည္ဟု ေသ
ျခင္း မရဏသတိကမၼ႒ာန္းကို
ဆင္ျခင္ပြားမ်ားျပီးျဖစ္ၾကေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္
ထိုဘဂၤဥာဏ္သို႔ ေရာက္ ေန ၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္
စင္ၾကယ္ေသာ အသက္ေမြးမႈရိွျခင္း ျဖစ္ၾကရေပသည္။
(၅) ကိစၥႀကီးငယ္တို႔၌ ေၾကာင့္ၾကဗ်ာပါဒကို
ပယ္ျခင္းဆိုရာ၌-
ဘဂၤဥာဏ္သို႔ ေရာက္ေနၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္
မည္သည္႔အရာမဆို ျဖစ္ၿပီးလွ်င္ ကုန္ပ်က္ ေနၾက ခ်ည္း
သည္သာတည္း ပ်က္ခ်ိန္တန္လွ်င္ ပ်က္ေနတာျဖစ္၏ဟု
ဥာဏ္သက္ဝင္၍ ဆင္ျခင္မႈမ်ား ရိွေနၾကေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္
ထိုဘဂၤဥာဏ္သို႔ ေရာက္ေနၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္
ကိစၥႀကီးငယ္တို႔၌ ေၾကာင့္ၾက ဗ်ာပါဒကို
ပယ္ႏိုင္ၾကေပသည္။
(၆) ေၾကာက္ရြံ႕မႈကင္းျခင္းဟုဆိုရာ၌-
ေၾကာက္ရြံ႕မႈတို႔သည္ ေဒါသအရင္းခံရိွၾကေပသည္။
ေဒါသအရင္းခံ ရိွၾကေပသည္။ ေဒါသလွ်င္ အေၾကာင္းရင္း
ရိွၾကေပသည္။ အၾကင္ဘဂၤဥာဏ္သို႔ ေရာက္ရိွေနၾကေသာ
ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ မွတ္ခ်က္တိုင္း မွတ္ခ်က္တိုင္း
ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းကို ျဖစ္ေစေသာ ေဒါသကိုပယ္ထားၾကကုန္၏။
ထို႔ေၾကာင့္
ထိုဘဂၤဥာဏ္ သို႔ ေရာက္ေနၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္
ေၾကာက္ရြံ႕မႈမ်ား ကင္းၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။
(၇)သည္းခံျခင္းႏွင့္သူေတာ္ေကာင္းတရားတို႔၌ေမြ႔ေလ်ာ္ျခင္းတို႔ကိုရရိွျခင္းဟုဆိုရာ၌-
အၾကင္ဘဂၤဥာဏ္သို႔ ေရာက္ေနၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္
ရႈမွတ္ခ်က္တိုင္း ရႈမွတ္ခ်က္တိုင္း သည္းမခံ
ႏိုင္ျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္သည့္ ေဒါသကို
ပယ္၍သည္းခံႏိုင္ျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္သည့္ အေဒါသ၊ ေမတၱာ
တရားႏွင့္ ပ်င္းရိျငီးေငြျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္သည့္
ေမာဟ၊ ထိနမိဒၶတို႔ကို ပယ္၍ မွတ္ခ်က္တိုင္း
သူေတာ္ေကာင္းတရားတို႔၌ ေမြ႔ေလ်ာ္ေၾကာင္းျဖစ္သည့္
သဒၶါစေသာ တရားတို႔ကို ျဖစ္ေစၾကကုန္၏။
ထို႔ ေၾကာင့္ ဘဂၤဥာဏ္သို႔ေရာက္ေနၾကေသာ
ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္သည္းခံျခင္းႏွင့္ သူေတာ္ေကာင္းတရား တို႔၌ ေမြ႔ေလ်ာ္္ျခင္းတို႔ကို
ရရိွၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။
(၈) ေတာေက်ာင္း ဘာဝနာအမႈ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္း၊ ကာမဂုဏ္၌
မေမြ႔ေလ်ာ္ျခင္းဟုဆိုရာ၌-
အၾကင္ဘဂၤဥာဏ္သို႔ေရာက္ေနၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္
ရႈမွတ္ခ်က္တိုင္း ရႈမွတ္ခ်က္တိုင္း ဘာဝနာ အမႈတို႔၌
မေပ်ာ္ေမြ႔ႏိုင္ျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေမာဟ၊ ထိနမိဒၶ
တို႔ကိုပယ္၍ ရႈမွတ္ခ်က္တိုင္း
ရႈမွတ္ ခ်က္တိုင္း ကာမဂုဏ္၌
ေပ်ာ္ေမြ႔ျခင္းေလာဘတဏွာကိုပယ္၍ ရႈမွတ္ခ်က္တိုင္း
ရႈမွတ္ခ်က္တိုင္း ဘာဝနာအမႈတို႔၌ ေပ်ာ္ေမြ႔ႏိုင္ျခင္း၏
အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အေမာဟ၊ ကာမဂုဏ္တို႔၌ မေပ်ာ္ေမြ႔ျခင္း၏
အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အေလာဘတို႔ကို ျဖစ္ေစကုန္၏။
ထို႔ ေၾကာင့္္ ဘဂၤဥာဏ္သို႔ ေရာက္ေနၾကေသာ
ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ေတာေက်ာင္း ဘာဝနာအမႈ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္း၊
ကာမဂုဏ္၌ မေမြ႔ေလ်ာ္ျခင္းတို႔ကို ျဖစ္ေစ၏။
(Share this page on Facebook)
သဒၶမၼရံသီရိပ္သာဆရာေတာ္
ဘဒၵႏၱကု႑လာဘိ၀ံသ ၆.၇.၉၉
(ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ၏ သိေကာင္းစရာ ဓမၼပေဒသာမ်ားမွ
ကူးယူပူေဇာ္ပါသည္)
ဆက္စပ္ဓမၼလင့္
၀ါသနာကုိယ္စီ၊ စရုိက္ကုိယ္စီ၊ ကမၼဌာန္းကုိယ္စီ Click here
|
တရားေတာ္မ်ား