မဟာစည္ဆရာေတာ္ႏွင့္ ယေန႔ေခတ္၀ိပႆနာရႈနည္းမ်ား
၀ိပႆနာလုပ္ငန္းႏွင့္ စပ္ျပီး ေဟာေျပာေရးသားခ်က္
ေတြထဲမွာ တခ်ဳိ ့ ေဟာေျပာ ေရးသားခ်က္ ေတြ ဟာ
အမွန္အျဖစ္လက္ခံရဖုိ႔ ခက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါေတြကုိ
လက္ခံေန ေက်နပ္ေနၾကသူေတြကုိ လည္း
ေတြ႔ျမင္ၾကားသိေနရပါတယ္။ ပိဋကတ္စာေပ အေထာက္ အထားနဲ႔အညီ
အမွန္ကုိ ညႊန္ျပထားတဲ့ ညႊန္ျပခ်က္ေတြကုိ သိလုိပါတယ္။
ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးကုိ ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္
စြယ္စုံပညာရွင္ၾကီးအျဖစ္ ထိပ္တန္းပိဋကတ္ ပညာရွင္ေတြက
လက္ခံထားၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မဟာစည္ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕
ေဟာေျပာ ေရးသားခ်က္ေတြကုိ ဖတ္ရႈေလ့လာၾကည့္ပါတယ္။
အဲဒီအခါ ယခုေခတ္မွာ ၾကားသိေနရတဲ့ ၀ိပႆနာနဲ႔ စပ္တဲ့
အဖုအထစ္ ေတြကုိ မဟာစည္ ဆရာေတာ္ၾကီး ရွင္းျပထားတာကုိ
ေတြ႔ရ ပါတယ္။ မဟာစည္ဆရာေတာ္ၾကီး ေဟာ ၾကားေရးသားတဲ့
စာအုပ္ေတြဟာ အမ်ားၾကီးပဲ ရွိပါ တယ္။ အဲဒီစာအုပ္ ေတြထဲက
ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ တရား ေတာ္ၾကီး၊ သီလ၀ႏၲသုတ္တရားေတာ္၊ ဘာရ
သုတၱန္တရားေတာ္၊ တု၀ဋကသုတ္ တရားေတာ္၊ ဓမၼ စၾကၤာ
တရားေတာ္ၾကီး၊ သေလႅခ သုတ္တရားေတာ္ၾကီး၊ ရွစ္ျဖာမဂၢင္
နိဗၺာန္၀င္တရားေတာ္၊ အရိယာ ၀ါသ တရားေတာ္၊ ၀ိပႆနာ
ရႈနည္းက်မ္း၊ အနတၱလကၡဏသုတ္ တရား ေတာ္၊
သတိပ႒ာန္သုတ္နိသွ်၊ ၀မၼိကသုတ္ တရားေတာ္၊ ၀ိပႆနာအေျခခံ
တရားေတာ္၊ စာအုပ္ေတြ ထဲမွာ ယခုေခတ္ ၀ိပႆနာ
အဖုအထစ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေျဖရွင္းျပထားတာေတြကုိ ဖတ္ရႈရပါတယ္။ အားရေက်နပ္ဖြယ္ ေကာင္း လွပါတယ္။
မဟာစည္ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႔ ရဲရင့္မႈ၊ တိက်မႈ၊ ျပတ္သားမႈ၊
အသိအျမင္စူးရွမႈ၊ ထက္ျမက္မႈ ေတြကုိ ၾကည္ညိဳရပါတယ္။
မဟာစည္ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႔ ေျဖရွင္းျပထားတာေတြဟာ အင္မတန္မွ
မွတ္သား စရာ ေကာင္းလွတာမုိ႔ စာေရးသူက စုစည္းကာ
ေမးခြန္းေတြ ျပဳလုပ္ျပီး ယေန႔ေခတ္ ၀ိပႆနာရႈနည္းမ်ား
ဆုိတဲ့ နာမည္နဲ႔ စာအုပ္ထုတ္လုိက္ပါတယ္။
သာမေဏေက်ာ္
ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ ၉ ရက္။ ၂၆၊ ၅၊ ၂၀၀၀။
ေမး။ ။ အဘိဓမၼာသေဘာ၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သေဘာအက်ယ္ေတြကုိ
မသိဘဲ တရားအားထုတ္လုိ႔ ရႏုိင္ပါ သလား။
ေျဖ။ ။
စူဠတဏွာသခၤယသုတ္ကုိ ေထာက္ဆေသာအားျဖင့္ အဘိဓမၼာ
က်မ္းဂန္သေဘာ ေတြကုိ အက်ယ္အားျဖင့္
မသင္ၾကားဖူးေသာ္လည္း ရုပ္နာမ္မွ်၊ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ
သေဘာ တရားမွ်ပဲလုိ႔ ဒါေလာက္ ၾကားဖူးနာဖူးရင္လည္း
တရားအားထုတ္ႏုိင္တယ္ဆုိတာ ထင္ရွား ပါတယ္။
ေနာက္ျပီးေတာ့ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ဆုိရာမွာလည္း
အေၾကာင္းနဲ႔အက်ိဳးမွ် ရွိတယ္။
ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါရယ္လုိ႔ စင္စစ္အားျဖင့္ မရွိဘူးလုိ႔
ဒီေလာက္သိထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ေဒသနာေတာ္အရ အဂၤါ၁၂ပါး၊
အျခင္းအရာ ၂၀ တုိ႔ဆုိတဲ့ အက်ယ္၀ိတၱာရေတြကုိ အျပည့္အစုံ
သိထားဖုိ႔ကေတာ့ ပုဂၢိဳလ္ တုိင္း မွာ မလုိပါဘူး။ အကယ္၍
ပုဂၢိဳလ္တုိင္းမွာ အဲဒီလုိ အက်ယ္ အားျဖင့္ သိျပီးမွ
တရားအားထုတ္ ရမယ္ဆုိရင္ အရွင္စူဠပန္လုိ ပုဂၢိဳလ္မွာ
အားထုတ္ႏုိင္ဖုိ႔ အခြင့္အေရးမရွိေတာ့ဘူး။
အရွင္စူဠပန္ဟာ အကၡရာ ၄၄ လုံးသာရွိတဲ့ ၁၁
လုံးဘြဲ႔ဂါထာကုိ ၄ လတ္ပတ္လုံးက်က္တာေတာင္ မရဘူးတဲ့။
ဒီေတာ့ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္အက်ယ္၊ အဘိဓမၼာ သေဘာအက်ယ္ေတြကုိ
ေလ့လာ က်က္မွတ္ ဖုိ႔ ဆုိတာ ဘယ္ျဖစ္ႏုိင္ ေတာ့မလဲ။
ဒါေပမဲ့ ျမတ္စြာဘုရား ညႊန္ၾကားတဲ့အတုိင္း
အ၀တ္ပုိင္းကေလးကုိ ဆုပ္နယ္ရင္း "ရေဇာ ဟရဏံရ ေဇာ ဟရဏံ"
လုိ႔ ဆုိျပီး ႏွလုံးသြင္းတာနဲ႔
တစ္နံနက္ခင္းအတြင္းမွာပဲ ရဟႏၲာ ျဖစ္ေတာ္မူတယ္။
ေနာက္ျပီး ေတာ့ မာတိက မာတာဆုိတဲ့ ဒါယိကာမၾကီးဟာလည္း
ရဟန္း တရားကုိ အားထုတ္ တယ္ဆုိတာ ဘယ္လုိဟာလဲလုိ႔ေတာင္
မသိခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ရဟန္းေတာ္ မ်ားထံမွ နည္းယူျပီး
အိမ္မွာ ေနရင္း အားထုတ္လုိက္တာ အဲဒီကမၼ႒ာန္းေပးတဲ့
ရဟန္းေတြ ထက္ေတာင္ အလ်င္က်ျပီး အနာဂါမ္
ျဖစ္သြားပါေသးတယ္။ အဲဒီမာတိကမာတာ ဒါယိ ကာမၾကီ လည္း
အဘိဓမၼာသေဘာ၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ သေဘာအက်ယ္ေတြ ေလ့လာသင္ၾကား
ႏုိင္ခြင့္မရွိေၾကာင္း ထင္ရွားပါတယ္။
ဒိျပင္လည္း အလားတူ သာဓကေတြ မ်ားစြာရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
တတ္သိလိမၼာတဲ့ ဆရာသမား ထံမွ နည္းယူျပီး အားထုတ္ရင္
အဘိဓမၼသေဘာ၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သေဘာ အက်ယ္ ေတြ ေလ့လာ
က်က္မွတ္ မထားေပမယ့္ ျဖစ္ခုိက္ရုပ္နာမ္ ကုိ
ရႈမွတ္ေနရင္း ကိုိယ္တုိင္ ေတြ႔ျမင္
သိျမင္ျခင္းျဖင့္္ပင္ ကိစၥျပီးတယ္လုိ႔ ျမဲျမံစြာ
မွတ္ထားၾကရပါမယ္။
(ပဋိစၥသမုပၸါဒ္တရားေတာ္ၾကီး)
ေမး။ ။ စာေပက်မ္းဂန္အရ ျဖစ္ေစ၊ တစ္ဆင့္ ၾကားရလုိ႔
ျဖစ္ေစ မွတ္ထားတဲ့အတုိင္း မွန္းဆျပီး ဆင္ျခင္ တာဟာ
သညာသိပါလား၊ ပညာဥာဏ္အသိပါလား။
အေျဖ။ ။ အခ်ိဳ႔ကလည္း ဒီလုိ ျဖစ္ခုိက္ ရုပ္နာမ္
ရႈမွတ္ေနရုံနဲ႔ မျပည့္စုံေသးဘူးလုိ႔ ထင္ၾက တယ္။
ရုပ္ရယ္ နာမ္ရယ္လုိ႔ စဥ္းစားဆင္ျခင္လုိက္ရမွ ျဖစ္တယ္၊
ပ်က္တယ္လုိ႔ ဆင္ျခင္ လုိက္ရမွ ျပည့္စုံတယ္လုိ႔ ထင္
ေနၾကတယ္။ အမွန္ကေတာ့ ဆင္ျခင္တယ္ဆုိတာ ကုိယ္တုိင္ သိတဲ့
ဥာဏ္မဟုတ္ပါဘူး။ စာေပက်မ္းဂန္ အရ ျဖစ္ေစ၊
တစ္ဆင့္ၾကားလို႔ ျဖစ္ေစ၊ မွတ္ထားတဲ့ အတုိင္း
မွန္းဆျပီး ဆင္ျခင္ေနတာပဲ။ သညာသိမွ်ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ကိုယ္တုိင္သိ ဥာဏ္အစစ္ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္
စာက်က္ျပီး မွတ္ေနတာမ်ိဳးေလာက္ပဲ ရွိပါ တယ္။ သိပ္ခရီး
မေရာက္ႏုိင္ ပါဘူး။ ယခုေျပာခဲ့တဲ့ ျဖစ္ခုိက္ ျဖစ္ခုိက္
လုိက္ျပီး မျပတ္ရႈေနတာကမွ ကုိယ္ပုိင္ဥာဏ္ျဖင့္
ေတြ႔ျပီး ကုိယ္တုိင္သိဥာဏ္ျဖစ္တာ။ ဥပမာ
ျခံ၀င္းတံခါးေပါက္က ျဖစ္ေစ၊ ရြာတံခါး ေပါက္၀က ျဖစ္ေစ
ေစာင့္ျပီးၾကည့္ေနရင္ ၀င္တုိင္းထြက္တုိင္း၊ လူေတြကုိ
ေတြ႔ျပီးေသေသခ်ာခ်ာ သိရတယ္။ စာေပက်မ္းဂန္အရျဖစ္ေစ၊
တစ္ဆင့္ၾကားစကားအရ ျဖစ္ေစ စဥ္းစားဆင္ျခင္ေနဖုိ႔
မလုိပါဘူး။ တစ္နည္း ဥပမာအားျဖင့္ လမ္းေဘးမွာ
ၾကည္လင္ေနတဲ့ မွန္ကုိ ေထာင္ထားပါ။ လူျဖစ္ေစ၊ ကားျဖစ္ေစ
လာလာသမွ်ေတြဟာ အဲဒီမွန္ထဲမွာ သူ႔ပုံမွန္အတုိင္းပဲ
ထင္ေပၚ ထင္ေပၚသြားၾကမယ္။ အဲဒီလုိပါပဲ။ ဒြါရ ၆ ပါးက
ေပၚလာသမွ်ေတြကုိ သတိဥာဏ္နဲ႔ ေစာင့္ျပီးရႈမွတ္ေနရင္
ရုပ္နာမ္ သေဘာတရားေတြဟာ သူ႔ပုံမွန္ အတိုင္းပဲ
ထင္ေပၚထင္ေပၚ သြားၾကပါတယ္။ (ဘာရသုတၱန္တရားေတာ္)
ေမး။ ။ ၾကားနာက်က္မွတ္ျပီး သိရုံနဲ႔
ကိစၥျပီးတယ္ဆုိတာ ဟုတ္ႏုိင္ပါသလား။
ေျဖ။ ။ သစၥာကုိ သိေအာင္ ရႈတာမဟုတ္ပါဘဲ မဂၢင္ကုိ
ပြားေစတာ မဟုတ္ပါဘဲ အျခားနည္း အက်င့္ေတြ
ယုံၾကည္စြဲလမ္းမႈဟူသမွ်ဟာ သီလဗၺတပရာမသာ ဒိ႒ိခ်ည္းပဲ။
ယခုေခတ္မွာ ရုပ္နာမ္သေဘာ တရား ေတြကုိ
ၾကားနာက်က္မွတ္ျပီးသိရုံနဲ ကိစၥျပီးတယ္။ ဘာ၀နာ အလုပ္
ေတြကုိ အားထုတ္ဖုိ႔ မလုိဘူး။ သီလကုိေတာင္ေဆာက္တည္ဖုိ႔
က်င့္ဖုိ႔ မလုိဘူး လုိ႔ ေဟာေျပာ ေနၾကတာေတြ ရွိတယ္။
အဲဒီ၀ါဒအတုိင္း ယုံၾကည္စြဲလန္းေနရင္ သီလဗၺတပရာမာသ
အယူမွ လြတ္မလြတ္ စဥ္းစားၾကည့္ၾကရမယ္။ ဘုန္းၾကီး
အျမင္အားျဖင့္ေတာ့ အဲဒီေဟာေျပာခ်က္ထဲမွာ သီလ၊ သမာဓိ၊
၀ိပႆနာပညာဆုိတာ မပါတဲ့အတြက္ သီလဗၺတပရာမာသ အယူထဲမွာ
ပါ၀င္ ေနတယ္လုိ႔ပဲ ထင္ျမင္ပါတယ္။
(ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ၾကီး)
ေမး။ ။ခဏိကသမာဓိ ျဖင့္ ၀ိပႆနာ ျဖစ္ႏုိင္ပါသလား။
ေျဖ။ ။ ဓာတု မနသိကာရပုိင္းအရအားျဖင့္ ထင္ရွားေပၚလာတ့ဲ
ဓာတ္ၾကီးေလးပါးကုိလည္း ရႈရမယ္။ အဲဒီလုိရႈလုိ႔
နီ၀ရဏကင္းတဲ့အခါ ဥပစာရသမာဓိျဖစ္ေၾကာင္း ၀ိသုဒၶိမဂ္မွာ
အထင္ အရွား ျပဆုိထား တာကုိလည္း အထူးသတိျပဳၾကရမယ္။
အဲဒါဟာ မည္သည့္ အပၸနာသမာဓိ၏ အနီး၌မွ် ျဖစ္တာ မဟုတ္
တဲ့အတြက္ ဥပစာရသမာဓိ အစစ္မဟုတ္ေၾကာင္း၊
ဥပစာရသမာဓိႏွင့္ နီ၀ရဏ ကင္းပုံျခင္း၊ စိတ္တည္
ၾကည္ပုံခ်င္း တူညီတဲ့အတြက္ သဒိသူပစာ အားျဖင့္ ဥပစာရ
သမာဓိေခၚတဲ့ အေၾကာင္း ၀ိသုဒၶိမဂ္ မဟာ ဋီကာ (ပ၊ ၄၃၆)
မွာ ျပဆုိထားတယ္။
အဲဒါကုိ ၀ိပႆနာအေနနဲ႔ဆုိရင္ ၀ိပႆနာ ခဏိကသမာဓိလုိ႔
ေခၚရမွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းၾကီးက ၀ိ ပႆနာ
ခဏိကသမာဓိလုိ႔လည္း ေဖာ္ျပေနပါတယ္။ အဲဒါကုိတခ်ိဳ႔က သေဘာ
မေပါက္ တဲ့အတြက္ ခဏိကသမာဓိျဖင့္ ၀ိပႆနာ
မျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း၊ အကယ္၍ ျဖစ္ႏုိင္ပါလွ်င္ စာသင္
သားေတြမွာလည္း ၀ိ ပႆနာဥာဏ္ေတြ ျဖစ္ႏုိင္ဖြယ္ရွိေၾကာင္း
အျပစ္ျပျပီး ေျပာဆုိ ေနတယ္။
စာသင္သားေတြ၏ သမာဓိဟာ နီ၀ရဏ ကင္းေလာက္ေအာင္အားရွိရင္
မဟာသတိပ႒ာန သုတ္ႏွင့္ အညီ ျဖစ္ဆဲရုပ္၊နာမ္ကုိ
ရႈမွတ္ေနတာလည္း ဟုတ္ရင္ ၀ိပႆနာဥာဏ္ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္လုိ႔
ဘုန္းၾကီးတုိ႔ က လက္ခံႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့
က်က္မွတ္ေလ့လာထားတဲ့ သရုပ္သေဘာေတြကုိ ရြတ္ဆုိ
ဆင္ျခင္ေန တဲ့ သမာဓိမွ်ျဖင့္ နီ၀ရဏလည္း မကင္းေၾကာင္း၊
ျဖစ္ဆဲရုပ္နာမ္ကုိ ရႈေနတာလည္း မဟုတ္ေၾကာင္း ထင္ရွား
ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီလုိ အျပစ္ျပျပီးေျပာေနတဲ့
ပုဂၢိဳလ္ဟာ ၀ိပႆနာ လုပ္ငန္းအစစ္ကုိ နားမလည္ လုိ႔
ေျပာေနတာပဲ။
၀ိသုဒၶိမဂ္ (ပ၊၂၈၁) မွာ ၀ိပႆနာ ခဏိကသမာဓိကုိ
ခဏမတၱဌိတိေကာ သမာဓိစသည္ျဖင့္ ျပထားပါ တယ္။ အဲဒီအ႒ကထာ၊
ဋီကာမ်ားကုိလည္း အမွီျပဳျပီးေတာ့ ဘုန္းၾကီးက သဒိသူပစာ
ဥပစာရ သမာဓိ ကုိ ၀ိပႆနာခဏိက သမာဓိလုိ႔
မုခ်အမည္အားျဖင့္ ျပဆုိထားျခင္း ျဖစ္ပါ တယ္။
အဲဒီအခ်က္ေတြကုိ သေဘာေပါက္ရင္ေတာ့ ရွင္းေနမွာပါပဲ။
(ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ၾကီး)
၀ိပႆနာရႈခုိက္မွာ ျဖစ္တဲ့သမာဓိကေတာ့ ခဏိက သမာဓိလုိ႔
ေခၚရပါတယ္။ ရႈခုိက္ရႈခုိက္ ခဏခဏ မွ်သာ တည္တံ့တဲ့
သမာဓိလုိ႔ ေခၚဆုိရပါတယ္။ ၀ိပႆနာရႈခုိက္မွာ ဒီခဏိက
သမာဓိ မပါရင္ ၀ိပႆနာ ဥာဏ္ဟာမျဖစ္ႏုိင္ဘူး။
အားေကာင္းတဲ့ ဒီခဏိကသမာဓိပါမွ ျဖစ္ႏုိင္ ပါတယ္။
စ်ာန္အေျခခံမရွိဘဲ ၀ိ ပႆနာ သက္သက္ရႈတဲ့ သုဒၶ၀ိပႆနာယာနိက
ပုဂၢိဳလ္မွာ ဆုိရင္ ဒီ၀ိပႆနာ ခဏိက သမာဓိျဖင့္ပင္
၀ိ ပႆနာဥာဏ္ေတြကုိ ျဖစ္ေစျပီးေတာ့ အရိယမဂ္ဖိုလ္ကုိ
ေရာက္ရတယ္။ ဒီ၀ိပႆနာသမာဓိဟာ အာရုံတစ္ခုတည္း ရႈရတာ
မဟုတ္ဘူး။ (အလုံးစုံကုိ ေရွးရႈျပီး သိရမယ္ စသည္ျဖင့္
ျပထားတဲ့အတုိင္း) ထင္ရွား ေပၚလာ သမွ် အာရုံေတြကုိ
အကုန္လုံးပဲ ရႈရပါတယ္ ဒါေပမဲ့ ရႈခုိက္ရႈခုိက္မွာ
ရႈရတဲ့အာရုံနဲ႔ ကပ္ခနဲ ကပ္ခနဲ တည္တည္သြားတဲ့အတြက္
ပ်ံ႔လြင့္ျခင္း မရွိဘူး။ အဲဒါဟာ ထိထိေရာက္ေရာက္ ၀ိ ပႆနာ
အလုပ္ကုိ အားထုတ္ဖူးတဲ့သူေတြမွာ အလြန္ထင္ရွားေနပါတယ္။
(သေလႅခသုတ္တရား ေတာ္ၾကီး)
ေမး။ ။သရုပ္သခ်ာၤျဖင့္ ဆင္ျခင္၍ သိရုံမွ်ျဖင့္
နာမရူပပရိေစၧဒဥာဏ္အစစ္ ျဖစ္ပါသလား။
ေျဖ။ ။ သရုပ္သခ်ာၤျဖင့္ ဆင္ျခင္၍ သိရုံမွ်ျဖင့္
နာမရူပပရိေစၧဒ ဥာဏ္အစစ္မျဖစ္။ တကယ္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ
ရုပ္နာမ္တုိ႔ကုိ ရႈမွတ္ေနစဥ္ သိစရာရုပ္ႏွင့္
အသိစိတ္နာမ္ တျခားစီ ခြဲျခား၍ သိမွသာ
နာမရူပပရိေစၧဒဥာဏ္အစစ္ ျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္သားၾကရမယ္။
(ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ၾကီး)
ကုိယ္ပုိင္အသိဥာဏ္က ျဖစ္ခုိက္ရုပ္နာမ္ကုိ ရႈမွတ္မွ
ျဖစ္တယ္။ ၾကံေတြး ၾကည့္ရုံနဲ႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး။
ေလာကီစိတ္က ၈၁ ခုနဲ႔ ေစတိသိက္ ၅၂ ခုက နာမ္၊ ရုပ္ ၂၈
ခုက ရုပ္၊ ဒီနာမ္ရုပ္ ၂ ပါးမွ်သာ ရွိတယ္ လုိ႔
ဒီလုိဆင္ျခင္ၾကံေတြးၾကည့္တာကေတာ့ သညာသိပဲ။ ကုိယ္ပုိင္
ဥာဏ္ ပညာ သိမဟုတ္ဘူး။ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ေလာကီစိတ္ ၈၁
ခုဆုိတာ ဘယ္ကစိတ္ေတြလဲ။ မိမိသႏၲန္မွာ
အကုန္လုံးျဖစ္ဖူးရဲ႔လား။ မဟဂၢဳတ္ကုသုိလ္
ၾကိယာစိတ္ေတြဟာ စ်ာန္ရပုဂၢိဳလ္ ေတြ သႏၲန္မွာသာ ရွိတယ္။
ကာမာ၀စရ ၾကိယာေဇာစိတ္ေတြေတာင္မွ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္၏
သႏၲန္မွာသာ ရွိတယ္။ မိမိသႏၲန္မွာ မရွိတဲ့
အဲဒီစိတ္ေတြကုိ အမွန္တကယ္သိႏိုုင္ပါ့မလား။ ရုပ္ ၂၈
ခုထဲမွာလည္း ဣထိဘာ၀ရုပ္ဆုိတာ မိန္းမတုိ႔သႏၲန္မွာသာ
ရွိတယ္။ အဲဒီရုပ္ကုိ ေယာက်ာ္း ေတြ
ကုိယ္တုိင္ေတြ႔အားျဖင့္ သိႏုိင္ပါ့မလား။
အဲဒီလုိမသိႏုိင္တာေတြကုိ ဆင္ျခင္ျပီး သိတာဟာ
ပရမတ္အစစ္ကုိ သိတာ ဟုတ္ပါ့မလား။ အမည္ပညတ္ေလာက္ သိေနတာ
မျဖစ္ေပဘူးလား။ "ပရမတ္တရားတုိ႔၏ အမည္ ပညတ္မွ် ကုိသာ
သိျခင္းျဖစ္ပါတယ္"လုိ႔ ရုိးသားစြာ ေျဖရေပလိမ့္မယ္။
အဲဒီလုိ ပညတ္ကုိသိရုံနဲ႔ နာမရူပ ပရိေစၧဒဥာဏ္ အစစ္
မျဖစ္ဘူးဆုိတာကေတာ့ ရွင္းေနပါျပီ။ ဒါေၾကာင့္ ျဖစ္ခုိက္
ရုပ္နာမ္ကုိ မရႈမွတ္တဲ့သူေတြမွာ ေအာက္ဆုံးအျခခံ
၀ိပႆနာပညာျဖစ္တဲ့ နာမရူပပရိေစၧဒဥာဏ္ေတာင္
မရွိႏုိင္ဘူး။ ၀ိပႆနာပညာ ကင္းမဲ့ေနၾကတယ္။
(သေလႅခသုတ္တရားေတာ္ၾကီး)
ေမး။ ။
ပထမစျပီး ၀ိပႆနာရႈကတည္းက အနိစၥ စသည္ကုိ သိျမင္ပါသလား။
ေျဖ။ ။ ၀ိပႆနာ ယာနိက၏ ရႈပုံကုိေတာ့ ဣဓ၊ ဤသာသနာေတာ္၌၊
ဧကေစၥာ ပန၊ အခ်ဳိ ့ေယာဂီ သည္ကား။ ၀ုတၱပကာရံ၊ ဆုိခဲ့ေသာ
အျပားရွိေသာ။ သမထံ၊ ဥပစာရသမာဓိႏွင့္ စ်ာန္သမာဓိဟူေသာ
သမထကုိ။ အႏုပၸါေဒတြာ၀၊ မျဖစ္ေစမူ၍သာလွ်င္။
ပဥၥဳပါဒါနကၡေႏၶ၊ ငါးပါးေသာ ဥပါဒါနကၡႏၶာတုိ႔ကုိ။
အနိစၥာဒီဟိ။ အနိစၥ အစရွိေသာ အျခင္းအရာတုိ႔ျဖင့္။
၀ိပႆတိ၊ ရႈ၏။ အယံ၊ ဤရႈျခင္းသည္။ ၀ိပႆနာ၊
၀ိပႆနာေပတည္းလုိ ျပဆုိထားတယ္။
ဒီမွာလည္း ဥပစာရသမာဓိ၊ စ်ာန္အပၸနာသမာဓိကုိ
မျဖစ္ေစေတာ့ဘဲ ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးကုိ ပထမစျပီး ရႈကတည္းက
အနိစၥစသည္ကုိ သိျမင္တယ္လုိ႔ေတာ့ မယူရဘူး။ နီ၀ရဏ ကိေလသာ
စိတ္ကူးေတြ မကင္း ေသးရင္ ရုပ္နာမ္တုိ႔၏ သဘာ၀လကၡဏာေတာင္
ေကာင္းေကာင္း မသိႏုိင္ေသးပါဘူး။ နီ၀ရဏ ကိေလ သာ
စိတ္ကူးေတြကုိ ကင္းေစႏုိင္တဲ့ ၀ိပႆနာ ခဏိက သမာဓိ
ေကာင္းေကာင္းျဖစ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အဲဒီ ခဏိကသမာဓိ
ျဖစ္တဲ့ အခါက်မွ နီ၀ရဏ ကိေလသာ စိတ္ကူးေတြ ကင္းျပီး
စိတၱ၀ိ သုဒၶိျဖစ္တယ္။
စိတၱ၀ိသုဒၶိျဖစ္တဲ့အခါက်မွ ရုပ္နာမ္တုိ႔၏ သဘာ၀လကၡဏာကုိ
ေကာင္းေကာင္းၾကီးသိျပီး နာမရူပ ပရိေစၧဒဥာဏ္ျဖစ္တယ္။
အဲဒီကေနာက္ အေၾကာင္းအက်ိဳးကုိ သိတဲ့ ပစၥယပရိဂၢဟ
ဥာဏ္ျဖစ္ျပီးေတာ့ အနိစၥစသည္ကုိ သိတဲ့ သမၼသနဥာဏ္
စသည္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီလုိ ျဖစ္ပုံက ၀ိသုဒၶိမဂ္မွာ
အက်ယ္ျပထားျပီး ရွိေနတဲ့အတြက္ ဒီအ႒ကထာမွာေတာ့
ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးကုိ အနိစၥစသည္တုိ႔ျဖင့္ ရႈတယ္လုိ႔
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ျပထားတယ္လုိ႔ မွတ္ရမယ္။
အဲဒီလုိမယူဘဲနဲ႔ စျပီးရႈကတည္းက အနိစၥစသည္ကုိ
သိျမင္တဲ့ဥာဏ္ျဖစ္တယ္လုိ႔ ယူရင္ ၀ိသုဒၶိမဂ္နဲ႔ ဆန္႔
က်င္တယ္။ ၀ိသုဒၶိ ၇ ပါး ျဖစ္စဥ္နဲ႔လည္း ဆန္႔က်င္တယ္။
ဆန္႔က်င္ရင္ အစစ္အမွန္မဟုတ္ဘူး။ အတုအေယာင္ အမွားေပါ့။
(ရွစ္ျဖာမဂၢင္ နိဗၺာန္၀င္တရားေတာ္)
ေမး။ ။ တကယ္ျဖစ္ပ်က္တဲ့ ရုပ္နာမ္ကုိ မရႈပါဘဲ
ျဖစ္ပ်က္ျဖစ္ပ်က္ ဆုိရုံမွ်ျဖင့္ တကယ္ အျဖစ္ အပ်က္ကို
သိတဲ့ ၀ိပႆနာဥာဏ္အစစ္ ျဖစ္ႏုိင္ပါသလား။
ေျဖ။ ။ ရုပ္နာမ္ အစစ္ရဲ႔ သေဘာ အထည္ကုိယ္ကုိ
မေတြ႔ရေသးဘဲနဲ႔ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ကုိ မသိျမင္ ႏုိင္ ဘူး။
ဥပမာ လွ်ပ္ေရာင္ လက္ေနတုန္း မၾကည့္မိ မျမင္မိပါဘဲနဲ႔
အဲဒီလွ်ပ္ေရာင္ရဲ႔ ေပၚလာပုံ ျဖစ္ပုံကုိ
သိႏုိင္ပါ့မလား။ မသိႏုိင္ပါဘူး။ အဲဒါလုိပဲ ျဖစ္ခုိက္
ရုပ္နာမ္ကုိ မရႈမသိပါဘဲ အဲဒီရုပ္နာမ္၏ အျဖစ္အပ်က္ ကုိ
မသိႏုိင္ဘူးဆုိတာ သိနားလည္ထားၾကရမယ္။ ဒါေၾကာင့္
တကယ္ျဖစ္ပ်က္တဲ့ ရုပ္နာမ္ကုိ မရႈပါဘဲနဲ႔ ျဖစ္ပ်က္၊
ျဖစ္ပ်က္ဆုိေနရုံမွ်ျဖင့္ တကယ္အျဖစ္ အပ်က္ကုိ သိတဲ့
၀ိပႆနာဥာဏ္အစစ္ မျဖစ္ဘူး။ ျဖစ္ဆဲရုပ္နာမ္ကုိ
ရႈမွတ္ျပီး တကယ္ ျဖစ္ပ်က္ သြားပုံကုိ ေတြ႔ပါမွ
တကယ္အျဖစ္အပ်က္ကုိ သိတဲ့ ၀ိ ပႆနာဥာဏ္ အစစ္ ျဖစ္တယ္
ဆုိတာကုိလည္း ကိန္းေသမွတ္ထားၾကရမယ္။
(ရွစ္ျဖာမဂၢင္ နိဗၺာန္၀င္တရားေတာ္)
ေမး။ ။သတိပ႒ာန္ဆုိတာ သတိပဲ။ သတိဆုိေတာ့
သမာဓိခႏၶာထဲက တရားပဲ။ သမာ၀ါယာမ၊ သမၼာသတိတုိ႔ႏွင့္
တြဲျပီး ျဖစ္တဲ့တရားပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သမာဓိလုပ္ငန္းပါလား။
၀ိပႆနာ အလုပ္ မဟုတ္ေတာ့ပါလား။
ေျဖ။ ။ တခ်ိဳ႔ကသတိပ႒ာန္ဆုိတာ သတိပဲ။ သတိဆုိေတာ့
သမာဓိကၡႏၶာထဲက တရားပဲ။ သမၼာ၀ါယာမ၊
သမၼာသမာဓိတုိ႔ႏွင့္တြဲျပီး ျဖစ္တဲ့တရားပဲ။ ဒါေၾကာင့္
သမာဓိလုပ္ငန္းပဲ။ ၀ိပႆနာအလုပ္မဟုတ္ဘူး လုိ႔
ဒီလုိေျပာေနၾကတယ္။ အဲဒါက သုတ္ေဒသနာ ေဟာထားပုံကုိ
မၾကည့္ဘဲနဲ႔ သတိပ႒ာန္ဆုိတဲ့ အမည္ ကေလး ေလာက္ကုိသာ
ၾကည့္ျပီး အတၱေနာမတိနဲ႔ ေတြးေခၚမႈပါပဲ။ အမွန္ကေတာ့
သုတ္၏ ဥေဒၵသ၀ါရ ေလာက္ ၾကည့္ရင္ကုိ 'သမၸဇာေနာ၊ မွန္စြာ
အျပားအားျဖင့္ သိသည္' ဆုိတဲ့ စကားကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒါ
ဟာ ၀ိပႆနာပညာပါပဲ။ ေနာက္ျပီးေတာ့ နိေဒၵသ၀ါရ ေတြကုိ
လုိက္ၾကည့္ရင္ 'သမုဒယ ဓမၼာႏုပႆီ၀ါ၊ ျဖစ္ျခင္းသေဘာ၊
ျဖစ္ေၾကာင္းတရားကုိ ရႈျမင္သည္ျဖစ္၍ ေနတယ္ '
ဆုိတာကုိလည္းေတြ႔ရမယ္။
သမထဘာ၀နာ အရာမွာ ျဖစ္ျခင္း၊ ပ်က္ျခင္း၊ ျဖစ္ေၾကာင္း၊
ပ်က္ေၾကာင္း ကုိ ရႈျမင္ရုိးမရွိဘူး။ တစ္ၾကံတည္း
တည္ေနတဲ့ အာရုံနိမိတ္ကုိသာ ရႈျမင္ရုိးရွိတယ္။
ေနာက္ျပီးေတာ့ 'အနိႆိေတာ စ ၀ိ ဟရတိ-တဏွာဒိ႒ိ
အမွီကင္းလ်က္ ေနတယ္' ဆုိတာကုိလည္း ေတြ႔ရမယ္။ 'နိစကိဥၥိ
ေလာေက ဥပါဒိယတိ၊ ေလာက၌ တစ္စုံတစ္ခုေသာ တရားကုိမွ်
မစြဲလန္းေတာ့ဘူး' ဆုိတာကုိလည္း ေတြ႔ရမယ္။ သမထ
ဘာ၀နာအရာမွာ တဏွာ ဒိ႒ိအမွီကင္းတာ
အစြဲအလန္းကင္းတာရယ္လို႔ မရွိဘူး။ အမွန္စင္စစ္အားျဖင့္
ျဖစ္ျခင္း၊ ပ်က္ျခင္း၊ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ပ်က္ေၾကာင္းကုိ
ရႈျမင္တာဟာ ၀ိပႆနာ အရာမွာမွ ရွိတယ္။
တဏွာဒိ႒ိ အမွီကင္းတာ၊ အစြဲအလန္းကင္းတာ ဟာလည္း ၀ိပႆနာ
အရာမွာမွ ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သမထပုိင္းျဖစ္တဲ့
အာနာပါနပုိင္း၊ ပဋိကူလမနသိကာရပုိင္းမ်ားမွာေတာင္မွ
သမထသက္သက္အတြက္ မဟုတ္ဘူး။ သမထ အေျခခံျပီး ၀ိပႆနာ
ရႈတတ္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္ျပီး ေဟာထားေၾကာင္း ထင္ရွားပါတယ္။
၀ိ ပႆနာပုိင္းမ်ားျဖစ္တဲ့ ဣရိယာပထပုိင္း၊ သမၸဇညပုိင္း
စသည္မွာေတာ့ အထူးေျပာစရာ မလုိပါဘူး။ ေ၀ဒနာႏုပႆနာ၊
စိတၱာႏုပႆနာ၊ ဓမၼာႏုပႆနာ ပုိင္းေတြမွာေတာ့
သမထစ်ာန္ႏွင့္ ဘာမွ် မသက္ဆုိင္တဲ့အတြက္ ၀ိပႆနာ
သက္သက္ျဖစ္ေၾကာင္း သာျပီးေတာ့ေတာင္ ထင္ရွားပါတယ္။
(သေလႅခသုတ္တရားေတာ္)
ေမး။ ။ သြားရင္ နာမ္ရုပ္လုိ႔ ရႈဖုိ႔
ဘုရားေဟာခဲ့ပါသလား
ေျဖ။ ။ 'ဂစၧေႏၲာ ၀ါ၊ သြားသည္ရွိေသာ္လည္း။ ဂစၧာမီတိ၊
သြားသည္ဟူ၍၊ ပဇာနာတိ၊ သိ၏။ 'သြားရင္ သြားတယ္လုိ႔
သိရမယ္တဲ့။ ဒါပါပဲ၊ သြားရင္ သြားတယ္လုိ႔ သိရမယ္ ဆုိတာ
ဘာခက္လဲ။ ဘာမွ်မခက္ဘူး။ မခက္ေတာ့ ဒါကုိ တခ်ိဳ႔က
တရားမဟုတ္ဘူး ထင္ေနၾကတယ္။ ဘုရားေဟာသြားလုိ႔သာေပါ့။
ဘုရားေဟာ မဟုတ္လုိ႔ရွိရင္ ဒီဟာကုိ အကုန္လုံးေတာင္
ပယ္ပစ္လုိက္ဦးမယ္။ ဘုရားေဟာတာေတာင္မွ 'ဒီလုိက
မဟုတ္ေသးဘူး၊ ဟုိလုိက မဟုတ္ေသးဘူး' ဆုိျပီး
အညြန္႔တက္လုိက္ခ်င္ၾကေသးတယ္။
ဘာနဲ႔တူသလဲ ဆုိေတာ့ နငယ္ကုိ အျမီးဆြဲတဲ့ အယ္ဒီတာနဲ႔
တူေနပါတယ္။ ျပင္စရာက မရွိေတာ့ နငယ္ ကုိ အျမီးတုိေသးတယ္
ဆုိျပီး ျပင္လုိက္သတဲ့။ အဲဒါလုိပဲ 'ဂစၧေႏၲာ ၀ါ-
သြားသည္ ရွိေသာ္ ဆုိရာမွာ သြားတာကုိ သြားတယ္လုိ႔ ရႈရင္
ေျခေထာက္ကားရား၊ ကုိယ္ကားရားနဲ႔ ျဖစ္ေနမွာေပါ့။
ဒါပညတ္ေတြပဲ၊ ပရမတ္ မဟုတ္ေသးဘူး' ဆုိျပီးေတာ့
ျပင္ၾကေသးတယ္။ အဲဒါ နငယ္ကုိ အျမီးဆြဲတာပါပဲ။
ဘုရားေဟာထားတာပဲ။ ျပင္စရာ မလုိပါဘူး။ ပရမတ္
နာမ္ရုပ္ေတြကုိ ေတြးဆျပီး ရႈသင့္ရင္ ျမတ္စြာ ဘုရားက
တစ္မ်ိဳးျပင္ျပီးေဟာမွာေပါ့။ ဘယ့္ႏွယ္တုံးဆုိရင္
'ဂစၧေႏၲာ ၀ါ နာမရူပႏၲိ ပဇာနာတိ။ ဂစၧေႏၲာ ၀ါ၊
သြားသည္ရွိေသာ္လည္း၊ နာမရူပႏၲိ၊ နာမ္ရုပ္ဟူ၍။ ပဇာနာတိ၊
သိ၏' လုိ႔ ဒီလုိျပင္ျပီး ေဟာခဲ့မွာေပါ့။
(အရိယာ၀ါသတရားေတာ္)
ေမး။ ။ အာနာပါန (၀င္ေလထြက္ေလ) ကုိ ရႈမွတ္ရာမွာ
ဘယ္လုိရႈရင္ သမထနဲ႔ ၀ိပႆနာ ျဖစ္ ႏုိင္ပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ စ်ာန္ရသူ ျဖစ္ေစ၊ မရသူျဖစ္ေစ၊ ထြက္သက္၀င္သက္၌
ပုံသ႑ာန္ နိမိတ္ကုိ မွန္းဆ၍ ရႈလွ်င္ သမထသာ ျဖစ္၏။
၀ိပႆနာ မျဖစ္။
ေတြ႔ထိလႈပ္ရွားမႈကုိသာ ပဓာနျပဳ၍ ရႈလွ်င္ ၀ိပႆနာ ျဖစ္၏။
စ်ာန္လမ္း သမထ မျဖစ္။
(၀ိပႆနာရႈနည္းက်မ္း ပထမတြဲ)
ေမး။ ။ ဣရိယာ ပုတ္တစ္ခုခုမွာ ေညာင္းပူ နာက်င္
အခံခက္လာရင္ ခ်က္ခ်င္း ျပဳျပင္ရမယ္၊ မျပဳျပင္ဘဲ
ရႈေနရင္ အတၳကိလမထာႏုေယာဂ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ မွန္ပါသလား။
ေျဖ။ ။ လူ၀တ္ေၾကာင္ ကမၼ႒ာန္းဆရာ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဣရိယာ
ပုဒ္တစ္ခုခုမွာ ေညာင္းပူနာက်င္ အခံခက္လာရင္ ခ်က္ခ်င္း
ျပဳျပင္လုိက္ရမယ္။ မျပဳျပင္ဘဲ ရႈေနရင္ အတၳကိလမထာႏုေယာဂ
ျဖစ္တယ္ လုိ႔ ဆုိသတဲ့။ အဲဒါလည္း သာတၳကသမၸဇဥ္ကုိ
အေလးေပးျပီး မသင့္ေတာ္တဲ့ ယူဆေျပာဆုိခ်က္ပါပဲ။
သမထ၊ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ရာမွာ ခႏၲီသံ၀ရဆုိတာ အေရးတၾကီး
လုိပါတယ္။ အေတာ္အတန္ ဒုကၡကိုေတာ့ သည္းခံျပီး ရႈေနမွ
သမာဓိဥာဏ္ ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ သည္းမခံဘဲ ခဏခဏ ျပဳျပင္
ေျပာင္းလဲ ေနရင္ သမာဓိဥာဏ္ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး ဆုိတာ
ထိထိေရာက္ေရာက္ အားထုတ္ဖူးတဲ့သူတုိင္း သိျပီး ျဖစ္ေန
ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခံခက္တဲ့ ဒုကၡေ၀ဒနာျဖစ္လာရင္
စြမ္းႏုိင္သမွ် သည္းခံျပီး ရႈေနရတယ္။ အဲဒီလုိ
သည္းခံေနတဲ့အတြက္ ခႏၲီသံ၀ရသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အတၱကိလမထ ေတာ့
မျဖစ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိရင္ အဲဒီလုိ သည္းခံျပီး
ရႈေနတာဟာ တမင္ဆင္းရဲေအာင္ လုပ္တာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဆင္းရဲ
ပင္ပန္း ရုံမွ်လည္း မဟုတ္ဘူး။ ျမတ္စြာဘုရား၏
အလုိေတာ္က် ခႏၲီသံ၀ရႏွင့္ သတိသမာဓိ၊ ပညာေတြ ျဖစ္ပြား
ေနလုိ႔ပါပဲ။
ျမတ္စြာဘုရား အလုိေတာ္ကေတာ့ စြမ္းႏုိင္မယ္ ဆုိရင္
ထုိင္ျခင္း ဣရိယာ ပုဒ္ကုိ မျပင္ဘဲ တစ္ထုိင္ အတြင္းမွာ
အရဟတၱဖုိလ္ေရာက္ေအာင္ မဆုတ္မနစ္ အားထုတ္ရတာကုိ ပုိျပီး
ႏွစ္သက္ေတာ္ မူပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မူလပဏၰာသ
မဟာေဂါသိဂၤသုတ္မွာ 'ငါ၏ စိတ္သည္ မစြဲလန္းမူ၍
အာသေ၀ါ တရားတုိ႔မွ မလြတ္ေသးသမွ် ကာလပတ္လုံး
ဤထက္၀ယ္ဖဲြ႔ေခြ ထုိင္ျခင္းကုိ မဖ်က္ေတာ့ဘူး 'လုိ႔
အဓိ႒ာန္ျပဳျပီး ထုိင္လ်က္ အားထုတ္ေနရင္ အဲဒီလုိ
အားထုတ္ေသာ ရဟန္းသည္ ေဂါသိဂၤမည္တဲ့ အင္ၾကင္းေတာ့
ေက်ာင္းတုိက္ဟာ တင့္တယ္ ႏုိင္တယ္လုိ႔
မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒီလုိရဟန္းဟာ ေတာေက်ာင္းကုိ
တင့္တယ္ေစႏုိင္တဲ့ အေကာင္းဆုံး ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တယ္လုိ႔
ဆုိလုိတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒုကၡေ၀ဒနာကုိ သည္းခံ ျပီး
ရႈေနရင္ အတၱကိလမထာႏုေယာဂ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိတာဟာ
ဘုရားအလုိေတာ္က် အားထုတ္ ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ေတြကုိ
စြပ္စြဲရာလည္း ေရာက္တယ္။ ဘုရားစကားေတာ္ကုိ
ပယ္ဖ်က္ရာလည္း ေရာက္တယ္။
မျပဳျပင္ဘဲ သည္းခံျပီး ရႈေနမွ သမာဓိ ပညာေကာင္းေကာင္း
ျဖစ္မည့္ ေယာဂီတုိ႔အား သမာဓိပညာ တရားထူးမွ
ဆုံးရႈံးနစ္နာေစရာလည္း ေရာက္တယ္။
(ဓမၼစၾကာတရားေတာ္)
(မွတ္ခ်က္။ ။.. ဤကား အရွင္သာမေဏေက်ာ္ ေကာက္ႏုတ္ကာ
ထုတ္ျပထားေသာ မဟာစည္ ဆရာေတာ္၏ အေျဖအျပည့္အစုံ
မဟုတ္ေသး။ သိသာရုံမွ် ေဖာ္ျပျပီး စာမ်က္ႏွာ
ေလးမ်က္ႏွာကုိ တည္း ျဖတ္ထားသည့္ အလွတရား.. )
တခ်ိဳ႔ကေတာ့ ဒုကၡေ၀ဒနာျဖစ္လာရင္ ဣရိယာပုဒ္ကုိ
ခ်က္ခ်င္း ျပင္လုိက္ရမယ္လုိ႔ ညႊန္ၾကားေနၾက တယ္။
အဲဒီညႊန္ၾကားတဲ့ ဆရာေတြဟာ ရႈမွတ္ေနရင္း
ဒုကၡေ၀ဒနာေပ်ာက္ျပီး သမာဓိဥာဏ္မ်ား ထူးျခား
စြာျဖစ္ပုံကုိ မေတြ႔ဖူးလုိ႔၊ က်က်နနလည္း
မရႈမွတ္ဘူးလုိ႔ ျဖစ္ဖြယ္ရွိပါတယ္။ အမွန္ကေတာ့
ဒုကၡေ၀ဒနာ ေပၚလာတုိင္း ဣရိယာ ပုတ္ကုိ ျပဳျပင္ေပးေနရင္
သမာဓိျဖစ္ဖုိ႔ ေ၀းပါတယ္။ သမာဓိမျဖစ္ရင္ ၀ိပႆနာ
ဥာဏ္အစစ္ ျဖစ္ဖုိ႔လည္း ေ၀းတာပါပဲ။
ေနာက္ျပီးေတာ့ (အေတြ႔ဆုိးမ်ား၊ ႏွိပ္စက္ျငား၊
ညည္းတြားျမည္တမ္းမျပဳရာ) ဆုိတဲ့ 'ဖေႆန ယဒါ ဖု႒'ႆ၊
ပရိေဒ၀ံ ဘိကၡဳ နကေရယ် ကုဟိဥၥိ။' ေဒသနာေတာ္ကုိလည္း
မလုိက္နာရာ ေရာက္ပါတယ္။ အေတြ႔ဆုိးမ်ားႏွင့္
ေတြ႔ရတဲ့အခါ ဒီေဒသနာအရ မညည္းညဴဘဲ သည္းခံျပီး
ရႈမွတ္ေနရင္ ေတြ႔ၾကဳံ ခံစား ေနရတဲ့ ဒုကၡေ၀ဒနာ
ေပ်ာက္ရုံမက သမာဓိဥာဏ္ေတြ ထူးထူး ျခားျခား ျဖစ္လာတာကုိ
ေတြ႔ရမွာ ေသခ်ာ ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ 'ဘိကၡဳ၊ သံသရာေဘးကုိ ရႈျမင္၍
ရႈမွတ္အားထုတ္ေနေသာ ေယာဂီရဟန္းသည္။ ယဒါ၊ အၾကင္အခါ၌။
ဖေႆန၊ အေတြ႔ဆုိးျဖင့္။ ဖုေ႒ာ၊ ေတြ႔ရသည္။ အႆ၊ ျဖစ္ရာ၏။
တဒါ၊ ထုိသုိ႔ေတြ႔ရေသာ အခါ၌။ ကုဟိဥၥိ၊ တစ္စုံတစ္ရာ၌မွ်။
၀ါ၊ တစ္စုံတစ္ခုေသာ အေၾကာင္း ေၾကာင့္မွ်။
(ေရာဂါျဖစ္လိမ့္မယ္ စသည္ျဖင့္ ေတြးေတာတဲ့ အေၾကာင္း
စသည္ေၾကာင့္လုိ႔ ဆုိလုိပါတယ္။ ) ပရိေဒ၀ံ၊
ငုိေၾကြး္ျမည္တမ္းျခင္း ညည္းညဴျခင္းကုိ ၊ နကေရယ်၊
မျပဳရာ' လုိ႔ ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္ မူတာပါပဲ။
(တု၀ဋကသုတ္တရားေတာ္)
စာေရးသူ-(အရွင္)သာမေဏေက်ာ္
ျပီးပါၿပီ။
(Share this page on Facebook)
Ko Myo
Ks Han Facebook မွ ကူးယူးေဖာ္ျပပါသည္။
|